Wciąż żyję + kilka słów o motywacji

Niespodzianka – wciąż żyję!

Ostatnio sporo się działo. Najpierw nie pisałam, bo przez pewne sprawy zupełnie przestałam wierzyć we własne posty. Pisanie o czymś, w co zupełnie się nie wierzy i nijak ma się do życia autora chyba jest nieco pozbawione sensu, nie sądzicie?

Jednak przerwa, jaką miałam ostatnio od… w zasadzie wszystkiego, bardzo dużo mi dała. Odcięłam się od bardzo wielu spraw, żeby maksymalnie skupić się na nauce (tak właśnie wygląda życie człowieka, który źle wybrał profil w liceum). Jednak siedzenie 24 godziny na dobę przy książkach nieco mija się z celem, więc od czasu do czasu musiałam się od nich oderwać. Sporo spacerowałam po miejscach, w których bardzo dawno nie byłam. Dużo myślałam – poukładałam sobie w głowie większość spraw.

fot. Karolina Giza

Odbyłam też kilka rozmów, które wniosły do mojego życia taką nową energię, która sprawia, że mam ochotę rano wstać i robić fantastyczne rzeczy. O ile wcześniej moje możliwości były mocno ograniczone – presja zaliczenia chemii cały czas na mnie ciążyła, to dzisiaj mam to już za sobą i mogę działać!

Dlatego powstaje ten post – zrozumiałam, że muszę pisać, naprawdę. I nie powinnam przejmować się tym, że są ludzie, którzy robią to lepiej – zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie od nas w czymś lepszy – ale czy to znaczy, że nie powinniśmy tego robić? Chyba nie, szczególnie jeśli to lubimy i sprawia nam to przyjemność.

Nie trzeba być w czymś najlepszym, wystarczy, że się to kocha – zapomniałam chyba o tym na jakiś czas, ale jest on już daleko za mną.

Róbcie to co kochacie i co sprawia Wam radość, bez względu na to, co się dzieje. Nie zawsze wszystko będzie wychodzić, ale najważniejsze to się nie poddawać i iść przed siebie – mimo wszystko. Ludzie zawsze będą gadać za waszymi plecami. Ale czy warto się tym przejmować? Lepiej wziąć sprawy w swoje ręce i pokazać im, że się mylą. Każdą sytuację można przekuć na motywację do działania.

fot. Tomasz Trulka

Peace,

Marcela